28 Ocak 2010 Perşembe
26 Ocak 2010 Salı
20 Ocak 2010 Çarşamba
Göle karşı oturan ahşap bank
GÖLE KARŞI DURAN AHŞAP BANK
Tahta bank, sonbaharda seni görünce insan ,önce hüzün oturuyor yüreğe.
Hiç acımadan, senin tahtakuruları yemiş sırtına bilmem kaçıncı kez oturan insanlardan sadece biri olarak baktığım ufka sanki kimse öyle bakmamış sanki hiç bi kimse benim yaptığım tamlamaları yapmamış gibi göl ile oluşturduğun tabloya,kendimi nasılda özel sanıyorum.
Nasılda başka.
Oysa ki bana has sandığım tüm hisleri,mutlulukları ve acıları binlerce insan çekti ve halen çekiyorlar.
Ne tarifi imkansız hissettiklerimin ne de benimle başlayan ya da son bulacak hadiseler.
Ben sadece güzellemeler yapıyorum acıyada hüznede ve en çokta sensizliğe.
Sanki seninle doğan her gün aslında sensiz dönecek dünyaya hazırlıkmış.Tüm tanıklığın bitti yüreğin sevebilme kapasatisesine, şimdi bu ahşap bank konuşabilse,seninkini başkalaştıran nedir sorusuna,işte,’den öte cevap verebilecek halde değilken,bu göl,sen,kimsesizliğime-ize- tanıklık ediyor.
Kimbilir kaç kişi bu banka oturup,yeni sonlar yazdı ayrılıklara.
Gözünü kapatıp olmasını dilediğini hayal etti ve açtığında gözlerini olmayışın olamayışın hayal kırıklığı ve öfkesi ile tahta kurularının izlerinin yanına bir yenisini ekledi metal bir anahtar ile boylu boyunca kazıdı yüzünü.
B.G
16 Ocak 2010 Cumartesi
15 Ocak 2010 Cuma
Can Işığı ...
Ne çok yaşanmışlığın kanıtı fotograflar ve ne çok paylaşımın.Yine bir kanıt bırakmak,denizin,rüzgarın sesine kulak vermek için,sol yanımda ki sızıyı bırakmak için denize,yollardayız hep yaptığımız gibi ...
Güneş tüm kızıllığı ile karşımızda,batışını izliyoruz, arkamızda değirmenler, elimizde fotograf makinası, her anı değerlendirmek istiyoruz ,ölümsüzleştirmek zamanı,eskitiyoruz deklanşör düğmesini,yangında ilk kurtarılacak resimlerimize yenilerini eklemek istiyoruz usulca ama kendimizden emin.Albüm dolusu resim,ne heyecan verici ..
İlk kez geldiğimiz ada da bazen etrafı inceliyor bazen de derin iç çekişlerimizi dinliyoruz sözlerimize ara verdiğimiz zamanlar da.Yaşadığımız zamana göre hayat yüklerini tartıyoruz omuzlarımızda ki ve onlarla yaşamaya alışıyoruz.Çoğu kez her olaya karşı itina ile sakladığın içten gülümseyişine imreniyorum ve rahatlıyorum tıpkı her başım sıkıştığında yanımda olduğunda rahatladığım gibi. Hiç düşünmek bile istemiyorum senin gibi bir dostum olmasaydı ne yapardım nasıl atlatırdım hayat imtahanlarını,nasıl bu kadar yükü taşırdım omuzlarımda nasıl geçerdi içimi ezen zaman ...
Bir çok acıya göğüs germiş,yıpranmış,gücenmiş ruhumuz.Yeterince iyileştiremediğimiz bedenimizin acılarından ise hiç bahsetmiyorum..Yürüyoruz yorulmadan en çetrefilli yollarda,birimiz düşsek öbürümüz tutuyor ellerinden merhem oluyor yaralarına acı çekmesine izin vermeden siliyor akan kanları yüreklerden ...
Bir sahil akşamında saklı tüm sıkıntılar,bıraktıklarımız,bırakamadıklarımız,ağladıklarımız,
güneş batıyor ve biz güneşe yüzümüz dönük, yüreğimizden geçenleri yapmakta ısrarlı iki inatçı oluveriyoruz .. Bu duygunun bir tarifi yok aslında ya da ben tarif edemiyorum,nasıl anlatabilirim ki dostluk nedir ? Bu soruyu her sorduğum da kendime, ben değil albümümde ki gözleri gülen bir çift göz veriyor cevabı ...
Gözüm’ün gördüğü büyük dost,iyi ki yanımdasın ve şu zifiri karanlık dünya da can ışığı oluveriyorsun hayatıma.Sırtımı dayayıp sana dünyaya daha iyimser ve aydınlık bakabiliyorum
Tuğba
13 Eylül 2007
11 Ocak 2010 Pazartesi
8 Ocak 2010 Cuma
El ...
EL
İlk olarak dokuz sene evvel ihanet ettim en sevdiğim ele.
Parmak çocuk gibi içinde güvenle uyuduğum eli terk ettim.
Başka bir el için.
Ve sonunda bıraktığında elimi, üzerinde ki gölgesini, büyümüştüm.Artık hiçbir avcun içinde uyuyamayacak kadar büyümüştüm.
B.G
1 Ocak 2010 Cuma
Balık zamanı AMASRA ...
Hala Amasra'da yediğim balığın lezzeti damağımda , ne iyi etmişizde gitmişiz .
Hem Amasra'dan hem balıklardan mahrum kalmak hiç iyi olmazdı :)
Uyan/mak
Sen eski düşlerinde
Uyuyorken hala
Ben yeni yeni
Sana uyanıyordum
Kayıptı söz...
Bulduğumuzda
Sen uyandın
Ben yoruldum
Özlem Baki
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)