Gezdim,bitip tükenene kadar gezdim.Aralıksız çalıştı kanatlarım.Ayrıldım; sürüden ayrıldım ki sadece kendim keşfedebileyim,sadece kendim görebileyim en güzel yerlerini,gizlerini,utançlarını,aşklarını. Tüm çıplaklığınla gördüm seni İstanbul. Büyülendim.
Özgürüm şimdi olmayı en çok istediğim yerde,Şehr-i Derya’da ,7 Tepelide …
Kanaatlarımda geçmişten kalma bir ağırlık,yoluma engel değil ,çünkü artık her yolun, ağrılığımla birlikte yeni bir yola çıkıyor.Yeni bir giz yeni bir büyü kaplıyor ufak gövdemi.Ah İstanbul ; uğruna yalnızlığa bile değer misin ?, Ne kadar asil ne kadar mağrursun karşımda.Sana yüksekten bakabilmek ve görebilmek aslını ne güzel,eşlik etmek uzaktan da olsa vapurlarına,doyumluk değil,tadımlık seferlerine.Sensiz hırçınlığımı, senli masumiyetimi okursun gözlerimden,dillendiremem ama anlarsın.Anlarsın sana olan aşkımı.
Özgürlüğüm, büyüsünden büyülendiğim,kokusunu duymadan yaşayamadığım turkuaz şehir ,her köşeni ezberleyip kendime mühürlemeyi istiyorum,
seni paylaşamıyorum.
Tuğba
Fotoğraf : Tolga Erbay
* Yazımı tamamlayan fotoğrafını benden esirgemediği için Tolga Erbay'a çok teşekkür ediyorum.
