15 Ocak 2010 Cuma

Can Işığı ...





Ne çok yaşanmışlığın kanıtı fotograflar ve ne çok paylaşımın.Yine bir kanıt bırakmak,denizin,rüzgarın sesine kulak vermek için,sol yanımda ki sızıyı bırakmak için denize,yollardayız hep yaptığımız gibi ...

Güneş tüm kızıllığı ile karşımızda,batışını izliyoruz, arkamızda değirmenler, elimizde fotograf makinası, her anı değerlendirmek istiyoruz ,ölümsüzleştirmek zamanı,eskitiyoruz deklanşör düğmesini,yangında ilk kurtarılacak resimlerimize yenilerini eklemek istiyoruz usulca ama kendimizden emin.Albüm dolusu resim,ne heyecan verici ..

İlk kez geldiğimiz ada da bazen etrafı inceliyor bazen de derin iç çekişlerimizi dinliyoruz sözlerimize ara verdiğimiz zamanlar da.Yaşadığımız zamana göre hayat yüklerini tartıyoruz omuzlarımızda ki ve onlarla yaşamaya alışıyoruz.Çoğu kez her olaya karşı itina ile sakladığın içten gülümseyişine imreniyorum ve rahatlıyorum tıpkı her başım sıkıştığında yanımda olduğunda rahatladığım gibi. Hiç düşünmek bile istemiyorum senin gibi bir dostum olmasaydı ne yapardım nasıl atlatırdım hayat imtahanlarını,nasıl bu kadar yükü taşırdım omuzlarımda nasıl geçerdi içimi ezen zaman ...

Bir çok acıya göğüs germiş,yıpranmış,gücenmiş ruhumuz.Yeterince iyileştiremediğimiz bedenimizin acılarından ise hiç bahsetmiyorum..Yürüyoruz yorulmadan en çetrefilli yollarda,birimiz düşsek öbürümüz tutuyor ellerinden merhem oluyor yaralarına acı çekmesine izin vermeden siliyor akan kanları yüreklerden ...

Bir sahil akşamında saklı tüm sıkıntılar,bıraktıklarımız,bırakamadıklarımız,ağladıklarımız,
güneş batıyor ve biz güneşe yüzümüz dönük, yüreğimizden geçenleri yapmakta ısrarlı iki inatçı oluveriyoruz .. Bu duygunun bir tarifi yok aslında ya da ben tarif edemiyorum,nasıl anlatabilirim ki dostluk nedir ? Bu soruyu her sorduğum da kendime, ben değil albümümde ki gözleri gülen bir çift göz veriyor cevabı ...


Gözüm’ün gördüğü büyük dost,iyi ki yanımdasın ve şu zifiri karanlık dünya da can ışığı oluveriyorsun hayatıma.Sırtımı dayayıp sana dünyaya daha iyimser ve aydınlık bakabiliyorum


Tuğba

13 Eylül 2007

1 yorum:

Nurcan dedi ki...

O gözler varolduğu sürece, bu bedende nefes aldığı sürece albümden gülümsemeye devam edecek sana..
Düştükten sonra değil, daha düşmeden el uzatan can dostum..

Bir ömüre...